ओम पुरी, जसले गरेका थिए आफ्नो मृत्युको भविष्यवाणी

शुक्रबार बिहान भारतका अभिनेता ओम पुरीको मृत्युको खबर अचानक आयो । अघिल्लो दिनसम्म उनी फिल्मको सुटिङमा व्यस्त थिए । त्यसैले अचानक शुक्रबार बिहान आएको समाचारले सबैलाई आश्चर्य चकित बनाइदियो । अाजकाे नयाँपत्रिकामा प्रकासित अाेम पुरीकाे ८ किस्सा  : १. ओम पुरीलाई थिएटरसँग ठूलो लगाव थियो । एकपटक नाटकमा अभिनय गर्न जानका लागि उनलाई अफिसले छुट्टी दिएन । नाटकमा उनी कतिसम्म लगाव राख्थे भने उनले त्यतिवेला त्यो जागिर नै छाडिदिएका थिए । उनले भनेका थिए, ‘म एउटा वकिलसँग काम गर्थें, उनले मलाई लगातार तीन दिन बिदा दिन मानेनन् । त्यतिवेला मैले आफ्नो हिसाब मागेर जागिर छाडिदिएको थिएँ ।’ सन् २०१४ मा ‘द अनुपम खेर सो’मा ओम पुरीले यो विषयमा जानकारी दिएका थिए । सन् १९९० मा भारतको सबैभन्दा प्रतिष्ठित सम्मान पद्मश्री पाएका ओम पुरीले कुनै समय ढावा पसलमा काम मात्र गरेनन्, चियाका गिलास माझेर जीवन गुजारा पनि गरे । २. ओम पुरी खासमा सेनामा जान चाहन्थे, तर उनी अभिनेता बने । उनले भनेका छन्, ‘मैले स्कुलमा तीनवटा छोटा फिल्म गरेको थिएँ । तर, यसैका कारण म अभिनेता बन्छु भन्ने मलाई पनि लागेको थिएन । म सेना बन्न चाहन्थेँ । तर, जब म कलेजमा आएँ, तब मलाई अभिनेता बन्ने, एक्टिङ गर्ने भोक जाग्यो ।’ ३. ओम पुरी नाटकबाट हुने सन्तुष्टिका कारण अभिनयमा लागिरहेका थिए । उनले भनेका छन्, ‘मलाई सधैँ लागिरहेको हुन्थ्यो, म जे महसुस गर्छु त्यो मेरो जीवनको वास्तविकता हो, सत्यता हो । मलाई सधैँ केही भन्न मन लागिरहेको हुन्थ्यो । त्यसका लागि नाटक माध्यम बन्यो । हामी जुन नाटक गरिरहेका थियौँ, त्यो मेरो नशा बन्यो । यसको कारण नाटकले दिने सन्तुष्टि थियो ।’ ४. ओम पुरी सरकारी जागिर छाडेर अभिनय गर्न थालेका थिए । उनका अनुसार उनी ‘लोअर डिभिजन क्लर्क’ थिए । तर, उनी त्यतिवेला भारतको नाटक स्कुलमा भर्ना हुन चाहन्थे । उनले यही चाहना डिवानासँग राखे । डिवानाले उनलाई भने, ‘हेर, तिमी सरकारी जागिर गरिरहेका छौ र यस्तो जागिर पाउन अत्यन्त गाह्रो हुन्छ । तिमी किन थिएटरमा जान चाहन्छौ रु त्यहाँ खासै पैसा पनि हुँदैन । तिमी गरिब परिवारका हौ, त्यसैले के कमाउँछौ रु’ तर, उनले आवेदन दिइसकेका थिए । उनी छानिए पनि । अनि उनले डिवानालाई जवाफ दिए, ‘म छानिएँ, सरकारी जागिर छाडिदिएँ ।’ ५. अभिनेता नसिरुद्दिन शाह जहिले पनि ओम पुरीको प्रशंसा गरिरहेका हुन्थे । यी दुईको भेट पनि भारतको नेसलन स्कुल अफ ड्रामामा भएको थियो । पहिलो भेटबारे नसिरुद्दिन शाहले सम्झिएका छन्, ‘म एनएसडीको सिँढी चढिरहेको थिएँ । उताबाट ओम आइरहेका थिए । उनले आफैँ परिचय गरे– माइ नेम इज ओम पुरी । त्यतिवेला उनको स्वर सुन्दा मलाई लागेको थियो– ओहो, मेरो पनि यस्तै आवाज भइदिएको भए !’ ६. ओम पुरी आफूलाई ओम पुरी बनाउन साथीहरूको ठूलो हात रहेको बताउँथे । उनले भनेका थिए, ‘मलाई बा–आमाले जन्म दिनुभयो । तर, साथीहरूले पाल्नुभयो । त्यस्ता साथीमध्ये एक त नसिरुद्दिन नै हुन् । म सानोमा अत्यन्त इन्ट्रोभर्ट थिएँ । युवतीसँग त झन् बोल्न नै सक्दिनथेँ । तर, जब म नाटकमा काम गर्न थालेँ, तब मैले मनको कुरा पनि सहजै भन्न सकेँ ।’ ७. ओम पुरीले आफूलाई अंग्रेजीले गर्दा समयसमयमा समस्या हुने गरेको बताएका थिए । उनले भनेका थिए, ‘एनएसडीमा मलाई अंग्रेजीका कारण धेरै समस्या भएको थियो ।’ तर, उनलाई पछि कलेजका शिक्षकले अंग्रेजीमा नबोल्न र अंग्रेजी सुधार्नका लागि पत्रिका पढ्न सल्लाह दिए । उनले साथीहरूसँग पनि अंग्रेजी बोल्न थाले । तर, जब उनीहरू उनको गल्तीमा हाँस्थे, तब ओम पुरी सजग हुन्थे । साथीहरूले हाँसेर उडाउँदा पनि उनले समस्या मानेनन् । पछि त ओम पुरीले २२–२३ वटा अंग्रेजी फिल्ममा नै काम पनि गरे । ८. मार्च २०१५ मा ओम पुरीले बिबिसी हिन्दीका लागि अन्तर्वार्ता दिएका थिए । त्यो अन्तर्वार्तामा ओम पुरीले आफ्नो मृत्युबारे पनि कुरा गरेका थिए । उनले भनेका थिए, ‘मेरो मृत्यु अचानक हुन्छ ।’ बिबिसीका पत्रकार आलोकप्रकाश पुतुललाई दिएको त्यो अन्तर्वार्तामा ओम पुरीले भनेका थिए, ‘मृत्युको डर हुँदैन । तर, रोगको डर हुन्छ । जब म बिमारीका कारण मानिसहरू लाचार भएको र अरूप्रति निर्भर भएको देख्छु, तब मलाई डर लाग्छ । त्यस्तो नहोस् भनेर डर लाग्छ । मृत्युसँगचाहिँ डर लाग्दैन ।’ अन्तर्वार्तामा उनले थपेका थिए, ‘मृत्युबारे त तपार्इंलाई थाहा पनि हुँदैन । सुत्दासुत्दै मृत्यु हुन सक्छ । (मेरो मृत्युबारे) तपार्इंलाई थाहा हुनेछ कि ओम पुरीको आज बिहान ७ बजेर २२ मिनेट जाँदा मृत्यु भयो ।’ यति भनेर उनी अन्तर्वार्तामा हाँसेका थिए ।