मिडिया, मन्त्री र एमाले

राजनीतीमा एउटा पात्रको उदय र अस्तयले पार्ने प्रभाव कति होला त्यसको बारेमा बुद्धिजीवीहरु कै समिक्षा जरुरी रहला तर नेतृत्व एक लामो अन्तराल र विविध परीक्षा पछिको परिणती हो भन्ने कुरामा भने सायदै कसैको दुई मत नहोला । प्रसंग कृषिमन्त्रीको हो उनको चालीस वर्ष लामो राजनैतिक जीवन चालीस सेकेण्डको व्यवहारले लगभग सिद्धिएको देख्नेहरुलाई लाग्दो हो राजनीति कति क्रुर छ । मुलपानीमा के भएको हो यो भौतिक तथ्य भन्दा बढी भावनात्मक तथ्य हो । उनले के नियतले त्यसो गरे त्यो उनले नै जानुन् । तर तस्बिरहरुमा हेर्दा एक मन्त्रीको हैसियतमा पदासिनका लागी यो व्यवहार  कदापी सुहाउँदिलो थिएन । तर, यो प्रसंग मिडियाका तस्बिर कुनामा अटाएन, हाम्रा हेभिवेट मिडियामा यो विषयलाइ कुनै महत्वको  विषय नै ठानिएन । यो प्रसंगमा न एमाले तानियो न केपी ओली नै । सायद तान्न जरुरी पनि थिएन । तानिएको भए त्यो एमालेका लागी न्याय संगत मान्न सकिँदैनथ्यो र हुँदैनथ्यो पनि । के नेपालका अन्य घटनाक्रममा पनि मीडियाको भुमिका त्यस्तै रहेको छ ?  मिडिया बुझ्नेहरुले निर्धक्क भन्न सक्छन् हाम्रा  मिडिया यो इमान्दारीताबाट कोशौं टाढा छन् । उनीहरुको उद्देश्य राजनीति नै गर्नु हो माहोल बनाउनु हो । यो राजनीति सबैभन्दा बढी एमाओवादीका विरुद्धमा हुने गरेको छ । एमाओवादी वा माओवादी आन्दोलनमा एकपटक मात्र हाजिर भएको, हिजो जनसरकार गठन हुँदाको वखत आमसभामा गएको मात्र कुनै पात्र किन नहोस् उसका दुश्कर्मसंग माओवादी आन्दोलनलाई जोड्न मिडिया खप्पिस छन् । नेपालका मिडियामा सम्पादक बन्न पुग्ने योग्यता माओवादी आन्दोलन विरुद्ध कति लेख्यो भन्नेले निर्धारण गर्दछ । अझ यो प्रचण्ड विरुद्ध जोड्न सकियोस्, मिडियाका सम्पादकहरु तिनका मालिकद्वारा पुरस्कृत हुने गरेका छन् । यतिबेलाका गृह मन्त्री कृषि मन्त्रीका गुटिय स्वामी मात्र होइनन् उनको वफादारीताको प्रतिफल स्वरुप पुरस्कृत पात्रसमेत हुन् । उनको कोटाबाट मन्त्रीमा सिफारिस भएका र उनको पक्षमा लागिरहेका  नेता पनि हुन् । उनी रसिक रहेछन् । मुलपानीमा भेटेका सबैले उनका बारेमा यस्तै खाले टिप्पणी गरे ।  तर यी रसिक नेता केपी ओलीको झोलीका रहेनछन् । एमालेमा यतिबेला केपी ओली शक्तिको केन्द्रमा छन् र मान्छेहरु भन्छन्, केपीलाई त्यो बिन्दुमा पुर्याउन सबैभन्दा मेहनत गर्ने पात्र पनि वामदेव नै हुन् । तर पछिल्लो घटनाले भन्छ कि वामदेवसँग केपी छैनन् वा केपीसँग वामदेव । यसकारण एमालेमा माधव वा वामदेवका मानिसहरु खेदिइरहेका छन् । त्यसो त वामदेव एमाले भित्रकाहरुको बुझाईमा सबैभन्दा औसरवादी हुन् । खुल्लामन्चमा केही हजार मानिस भेला गरेर यो देशको सबैभन्दा भ्रष्ट मानिस भनेर एमालेको केन्द्रीय समितीले किटान गरेका व्यक्ति हुन् । उनले कति भ्रष्टाचार गरे भन्ने कुरा एमालेले नै जानोस्, तर उनले गृह सम्हाल्ने बित्तिकै प्रहरीको ड्रेसमा गरेको फेरवदलमा करोडौंको खेल भएको थियो भनेर अहिले केपी ओलीकै मानिसहरु चिया चोकहरुमा चर्चा गर्ने गरेको तथ्य बारे जनता राम्रैसँग जानाकार छन् । उनी सुनदेखि नुनसम्म जोडिन्छन् ।

वामदेवले एकपटक झलनाथको झोला बोके अर्को पटक केपीको । यसरी झोला फेर्नुमा औसरको खोजी थियो । गृहको खजना केपीको झोलाको सट्टामा प्राप्त उपहार  नै हो । त्यसो त उनको समयमा गृह गृह हुँदैन । यो आभुषण हुन्छ, यो डान्सबार हुन्छ यो तस्करी हुन्छ  यो रमिता हुन्छ, यिनै रमिताका कान्छा भाइ हुन्, पराजुली ।

वामदेवले एक पटक झलनाथको झोला बोके अर्को पटक केपीको । यसरी झोला फेर्नुमा औसरको खोजी थियो । गृहको खजना केपीको झोलाको सट्टमा प्राप्त उपहार  नै हो । त्यसो त उनको समयमा गृह गृह हुँदैन । यो आभुषण हुन्छ, यो डान्सबार हुन्छ, यो तस्करी हुन्छ, यो रमीता हुन्छ, यिनै रमिताका कान्छा भाइ हुन् पराजुली । तर नेपालका पाँचतारे मिडियाले यो प्रकरणमा न यो साइनोबारे चासो राखे न उनको नियतमा आइनो गरे । तर यो हेभीवेट मुकावलामा यिनीहरु फेसबुकेहरुका अगाडी शर्मनाक ढंगले पराजित भए । यिनको मौनतापूर्ण पक्षधरताले धुलो चाट्यो र रसिकमन्त्री सिंहदरवार छोडेर बाहिरिए । नेपालको राजनिति गुटिय स्वार्थको अधिनस्थ छ । एमालेमा पनि यो लुतो नहुने कुरै भएन । कृषिमन्त्री गुटका थिए तर शक्तिशाली गुटका थिएनन् त्यसैले विवादमा तानिए, उनको रक्षामा केपी ओलीको कद नथपिनेमा केपी प्रष्टै थिए, त्यसकारण कृपासुरको अक्षम्य अपराधको तुलनामा उनको अंगालो अपराध एमालेजनको आँखामा महाअपराध ठहरियो । कृपासुरको अपराधमा कुनै विरोधको सिन्को नभाँच्ने एमालेका भगीनी संगठनहरु पराजुलीको अपराधमा सडकमा लहरिए । उनको पुत्ला दहन गरियो र उनको एमालेसँगको सम्बन्धलाई पोल्न खोजीयो । उनी पोलीए वा पीर्सोलीए त्यो अलगै विषय भएता पनि संविधानसभाको हलमा प्रस्तावित संविधानको मस्यौदामा महिलाका लागी प्रस्तावित अधिकारको पक्षमा चु पनि नबोल्ने एमालेका महिला नेतृहरु पराजुलीको अपराधमा यसरी खनिए मानाैं उनले एमालेको उभयलिगी चरित्रमा ठूलै धक्का दिएका होउन् । एमालेमा यो प्रकरण मन्त्री पदबाट हटाउनेबाट बढेर सदस्यताबाट निष्कासनको उच्चाइसम्म पुग्यो । यो हेर्दा लाग्छ, एमालेमा कृपासुर भन्ने केपीको कृपा प्राप्त महासय छन्, तिनले गरेको अपराध अपराध हुँदैन । तिनले आचरण सिक्नु पर्दैन ।  तिनि मन्त्रीपदका एकमात्र सुहाँउदिला पात्र हुन् ।  यसले एमालेको वर्ग र व्यवहार तथा आचरण बोल्छ भन्ने आरोप अब आरोप मात्र रहेन । धेरै मानिसलाई के भ्रम नहोस् भने पराजुलीका बारेमा पीडित महिलाका नाममा गरिएको पत्रकार सम्मेलन स्वस्फूर्त पत्रकार सम्मेलन होइन, यो एमालेको स्थानीय कमिटीलाई केपी ओलीले गरेको निर्देशनानुसार मन्चन गरिएको  हो । आफैं बोक्सी आफैं झाँक्री भन्ने नेपाली उखान कतै लागु हुन्छ भने त्यो एमालेको धरातल हो । नेपालका हेवीवेट मिडियाले यो नाटक पनि देखेनन् । देखेको भए लेख्न पर्ने नलेख्दा नदेखेको भन्न सकिन्छ । मान्छेहरु भन्छन्,  पराजुलीलाई एमालेले जानी बुझिकन यो कर्म  गर्न लगाएको हो । उनीहरुको तर्क छ,  संविधान सभामा महिला अधिकारको पक्षमा एक धु्रवीकरण बन्दै गएको बेला एमाले यसबाट भाग्ने जस्केलो खोजीरहेको थियो । जब जस्केलो  भेटिएन तब मुलपानीमा कृषिमन्त्रीको नाटक मन्चन गरियो  ।

मानिसलाई के भ्रम नहोस् भने पराजुलीका बारेमा पीडित महिलाका नाममा गरिएको पत्रकार सम्मेलन स्वस्फूर्त पत्रकार सम्मेलन होइन यो एमालेको स्थानीय कमिटीलाई केपी ओलीले गरेको निर्देशनानुसार मन्चन गरिएको  हो । आफै बोक्सी आफै झाँक्री भन्ने नेपाली उखान कतै लागु हुन्छ भने त्यो एमालेको धरातल हो ।

यसले राम कुमारीहरुलाई विषयभन्दा टाढा जाने अवसर जुटायो । विद्यार्थीहरुमा महिला अधिकारका पक्षमा बन्दै गरेको एकतालाई विखण्डन गरायो । एमालेले आफू महिला पक्षीय  भएको प्रमाणीत गर्न मैदानमा उतारेका यी खेलाडीले आफ्नो केपी सरको आदेशको राम्रैसँग पालना गरे । यसले ‘र’ र ‘वा’ को लडाईंलाई मज्जाले ढाक्यो ।  संविधानका मसिना विषयमा भइरहेको बहसलाई समेत कोशौं पर धकेलिदियो । न पुर्ननिर्माण न मजदुर पक्षीय संविधान एमालेको चटकीले मानिसहरुका दिमागमा प्राथमीकताको तहलाई भत्काएर क्षणिक आवेगको आगो लगाइदियो । यो विषयान्तर गर्ने एमाले काइदा हो  । एमाले भाग्दा पनि बाहना बनाएर भाग्छ भन्ने निष्कर्षको यो एक सहि तस्बिर हो । राजनीतिमा यो  एक जब्बर धुर्त्याईं हो जुन धुर्त्याईं एमालेका लागी नौलो होइन ।

त्यसो त एमाले बहादुरिता पूर्वक भग्न सिपालु छ संविधान सभाको निर्वाचनमा एमाओवादीको पहिचानको मुद्दालाइ चोर्न बहुपहिचान उल्लेखित नेपालको तस्बिर बोकेर दौडिएको एमाले काग्रेस संगको हनिमुन पछि यो अडानबाट बहादुरितापूर्वक भाग्यो । कार्यकारी राष्ट्रपतीका विरुद्ध कार्यकारी प्रधानमन्त्रीको चिट चोरिएको घोषणा पत्रमा चुनाव लडेको एमाले कांग्रेसको संसदवादको स्वादमा लहसिए पछि एकाएक छेपारोले रंग फेरे झैं भयो । एमालेसँग फेर्नका लागि प्रशस्त रंगहरु छन् ।

नेपालका मिडिया र एमालेको यो एकरुपले यो स्थानमा देखाएको चलाखी हाम्रो प्रचार यन्त्रको बिडम्बना हो । त्यसो त एमाले बहादुरीता पूर्वक भाग्न सिपालु छ संविधान सभाको निर्वाचनमा एमाओवादीको पहिचानको मुद्दालाई चोर्न बहुपहिचान उल्लेखीत नेपालको तस्बिर बोकेर दौडिएको एमाले कांग्रेससँगको हनिमुन पछि यो अडानबबाट बहादुरीतापूर्वक भाग्यो । कार्यकारी राष्ट्रपतीका विरुद्ध कार्यकारी प्रधानमन्त्रीको चिट चोरिएको घोषणा पत्रमा चुनाव लडेको एमाले कांग्रेसको संसदवादको स्वादमा लहसिएपछि एकाएक छेपारोले रंग फेरे झैं भयो । एमालेसँग फेर्नका लागी प्रशस्त रंगहरु छन्  । कांग्रेससँग यो संसदवादी हो जनताका विचमा समाजवादी यसकारण सायद एमालेले उभयलिगीको नाम पाएको हो । कान्तिपुरले एमालेलाई कहिल्यै सम्झाइदिन जरुरी ठानेन, उसको घोषणा पत्र के हो ? कृषिमन्त्री कुन पर्टीका सदस्य हुन् यो पनि तिनलाई थाहा भएन  । अर्को मिडियाले लेखेन सुन र नुनको खेलमा वामदेवको कमाइ कति हो ? कृपासुर कसका मानिस हुन् ? उनी मन्त्री बन्नका लागी योग्य छन् वा छैनन् यो विषय बहसको बनाइएन । बरु कृपासुरबाट विज्ञापन र सोमार्फत नाफाको अपेक्षा राखियो । गृहसंगको लगन गाँठो बन्लाकी भन्ने अपेक्षामा एनसेलको जस्तै अर्को ठाउँमा निगाहको भर परियो । तर पछिल्लो पराजुली  घटनाक्रमले भन्छ, अब सूचनाको सम्प्रेषणको अधिनायकत्व नेपालमा पनि विस्थापनको चरणमा छ । हेभीवेटहरु हार्दैछन् र हार्नुपर्नेछ ।