अात्मसमर्पण गरेर प्रहरी गुप्तचरमा काम गर्न थालेकी माअोवादी छापामारको बयान

यो भारतको छत्तिसगढको बस्तरको सुदूर जंगलको क्षेत्रमा बस्ने आदिवासी युवती मडकम मुक्के अर्थात गीताको कथा हो । गीता सुकमा जिल्लाको कोन्टा प्रखण्डको एक गाउँमा रहेकी युवती हुन् । जुन ठाउमा अहिले पनि त विजुली छ न सडक न अरु कुनै सुविधा । माओवादी रहेकी गीता माओवादी छापामारको बाल संगठनका साथ सानैदेखि जोडिएकी थिइन् । जब उनको उमेर बढ्दै गयो, उनी माओवादीको सांस्कृति समूहमा सहभागी भइन् । जंगल जंगल घुमेर उनी क्रान्तिकारी गीत सुनाउन लागिन् । दुई महिनाअघि मात्रै गीता चिन्तलनार नजिक पोलमपल्ली प्रहरी क्यम्पमा गइ आत्मसमर्पण गरेकी थिइन् । अहिले उनलाई जिल्ला प्रहरी बलमा जागिरसमेत मिलेको छ । यसरी सुनाइन् गीताले जीन्दगीको कहानी मेरो नाम कमडम मुक्के अर्थात गीता हो । म आदिवासी हुँ । म सुक्मा जिल्लाको कोन्टा प्रखण्डको एक दुर्गम गाउँमा बस्ने ब्यक्ति हुँ । मेरो गाउँ घना जंगलकोबीचमा पर्दछ । जहाँ म जन्मे हुर्किएँ । सानैमा म माओवादीको संगठन ‘बाल संघम’ मा जोडिएको थिएँ । धेरै वर्षसम्म म माओवादीसँग नै जोडिए । मलाई माओवादीको सांस्कृतिक समूहले निकै आकर्षण गर्यो । सबैसँग मिलेर मलाइ क्रान्तिकारी गीत गाउन निकै शोख थियो । ताकि मैले बाहिरको जिन्दगी कहिल्यै देखेको थिइनँ । त्यसैले त्यो सांस्कृतिक समूह मेरो लागि निकै रमाइलो लाग्यो । एक दिन म आफै माओवादी नेतालाई भेटेर माओवादीको सांस्कृतिक समूहसँग जोडिने इच्छा ब्यक्त गरेँ । त्यसपछि मैले नाँच्न गाउन सिकेँ । म छिट्टै नै उनीहरुको एक हिस्सा भए । जंगलका गाउँहरुमा गएर जनताकाबीच संगठन बनाउनततिर लागेँ । मलाई एकदमै खुशी थिएँ । जनताकाबीच क्रान्तिकारी गीत गाउँन तथा नाच्न मलाई एकदमै रमाइलो लाग्थ्यो । जंगलमा मनोरञ्जनको कुनै साधन थिएन । त्याहाँ न विजुली, न सडक न फोन । यसकारण जंगलको बीच गाउँमा यही सांस्कृतिक समूह नै एक मात्र मनोरञ्जनको साथ बन्यो । यसबीचमा मैले हतियार चलाउन पनि सिकेँ । तर म धेरै सांस्कृतिक समूहसँग जोडिए । बाहिरको संसार मैले कहिल्यै देखेकै थिइन । मलाई लाग्यो, मैले सबैचिज देख्नुपर्छ,जो मैले र मेरा गाउका जनताले कहिल्यै पनि देखेका छैनन् । यद्यपी माओवादीका साथ जोडिएकै कारण प्रहरी तथ सुरक्षा बलको साथ सधैं नै लुकामारी खेल्नु पर्दथ्यो । एउटा इलाकाबाट अर्को इलाकासम्म भाग्नु पर्दथ्यो । सधैं नै सुरक्षा बलसँग मुठभेडको डर भइ नै रहन्थ्यो । धेरै खराब जिन्दगी थियो । विहान एक ठाउँ भइन्थ्यो, बेलुका अर्को ठाउँ । सधैं नै मनमा डर मडारिरहन्थ्यो । एक दिन मैले आत्मसमर्पण गर्ने फैसला गरेँ । ताडमेटलास्थित पोलमपल्ली सुरक्षा बलको क्याम्प देखेको थिएँ । म त्यही गएर आत्मसमर्पण गरेँ । आत्मसमर्पण गर्ने क्रममा स्थानीय प्रशासनले मलाई पुनर्वासको आश्वासन दियो । स्थानीय प्रशासनले नै मलाई जिल्ला पुलिस बलमा राखिदिए । मैले प्रहरी बलको गुप्तचर शाखाको लागि काम गरिरहेको छु । मलाई बस्नका लागि सरकार घर पनि दिइएको छ । जंगलको बाहिर आएपछि मलाई खुशी लागिरहेको छ । जनतासँग भेटिरहेको छु । यो मेरो दोस्रो जिन्दगी हो । भर्खरै मात्र यसको शुरुवात भएको छ । थाहा छैन, कहाँसम्म पुगिन्छ ? (बीबीसी हिन्दीबाट)